24 MAART

‘Wat telt is waar we naartoe gaan, niet waar we vandaan komen.’

Basistekst, Blz. 22

Als we aan het begin staan van ons herstel, schamen sommigen zich om zichzelf ‘verslaafden’ te noemen. De eerste tijd kunnen we angstig en hoopvol tegelijk zijn, want het is een hele worsteling om opnieuw zin aan ons leven te geven. Het kan lijken alsof we niet aan het overweldigende verleden kunnen ontkomen. Het kan zwaar zijn om op een andere manier over onszelf te denken dan we gewend zijn.

Het verleden kan dienen als geheugensteuntje. Het herinnert ons eraan wat er zal gebeuren als we weer gaan gebruiken. Maar herinneringen kunnen ons ook klemzetten in een nachtmerrie van schaamte en angst. Hoe moeilijk het ook mag zijn om deze herinneringen los te laten, elke dag in herstel kan ons weer ietsje verder brengen, weg van onze actieve verslaving. Elke dag kunnen we wat meer ontdekken om naar uit te kijken - en minder om onszelf mee te straffen.

Tijdens herstel staan alle deuren voor ons open. Wij hebben heel wat te kiezen. Ons nieuwe, rijke bestaan is beloftevol. Hoewel wij het verleden niet kunnen vergeten, hoeven we er niet in te verblijven. We kunnen verdergaan.

ALLEEN VOOR VANDAAG

Ik zal mijn koffers pakken en vertrekken uit mijn verleden om te leven in het hoopvolle heden.